بررسی عوامل بازدارنده انجام تحقیق از دیدگاه اعضاء هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان

چکیده مقدمه :علم، پژوهش، فرهنگ و سیاست به هم وابسته اند و بروز تحولات در هر یک از این حوزه ها نمی تواند بدون ایجاد تحولاتی هماهنگ در دیگر حوزه ها تحقق یافته و پایدار بماند. پژوهش یکی از محورهای کلیدی در امنیت ملی بوده و کمیت و کیفیت تولیدات علمی نیز یکی از مهم ترین شاخص های توسعه ملی در کشور محسوب می گردد. البته در حال حاضر فاصله زیادی بین تولیدات علمی ایران با بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد. علی رغم افزایش میزان اعتبارات تحقیقاتی و همچنین تعداد محققان در کشورمان، تعداد طرحهای تحقیقاتی مصوب دانشگاه های علوم پزشکی و مقالات بین المللی منتشر شده افزایش مناسبی نداشته است. لذا آگاهی از عوامل بازدارنده و تنگناهای انجام تحقیق در عناصر اصلی دانشگاه ها (اعضاء هیأت علمی ) و حل نمودن آنها به منظور ارتقاء کمی و کیفی پژوهش و آموزش در کشورمان ضروری به نظر می رسد . هدف : این مطالعه به منظور تعیین عوامل بازدارنده انجام تحقیق از دیدگاه اعضاء هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1381 انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی با استفاده از پرسشنامه ای که توسط فونک و همکاران ساخته شده بود، پس از تعیین روایی و پایانی انجام گردید. پرسشنامه به طور مستقیم به کلیه اعضاء هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان (287 نفر) داده شد و در نهایت 186 نفر پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss و توسط آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بررسی نتایج نشان داد که عوامل سازمانی-اداری از دیدگاه اعضاء هیأت علمی از مهمترین موانع تحقیق به شمار می رود. اکثریت اعضاء هیأت علمی (9/76%) با مرتبه استادیاری معتقد بودند که مسئولین و مدیران به نتایج تحقیقات کاربردی توجهی نمی کنند در حالیکه اکثریت اعضاء هیأت علمی (6/87%)بامرتبه مربی معتقد بودند که انگیزه قوی و مناسبی برای امر پژوهش وجود ندارد. نتیجه گیری: می توان با رهبری و مدیریت اثربخش پژوهش دانشگاه ها و ایجاد تسهیلات و امکانات پژوهشی نظیر تشکیل هسته های مشاوره پژوهش و کوتاه بودن روند بررسی وتصویب طرح ها و از طرفی با کاهش ساعات تدریس و وظایف آموزشی و ایجاد فرصت در زمینه پژوهش و توانمندسازی پژوهشی اعضاء هیأت علمی به رفع تنگناهای پژوهشی پرداخت.